تاریخچه و فلسفه حلقه ازدواج

شاید تا به حال برایتان سوال شده باشد که حلقه ی ازدواج چیست ؟ تاریخچه ی آن به چه زمان برمیگردد؟ و یا چرا حلقه ی ازدواج در انگشت چپ باید قرار بگیرد؟

به دست کردن حلقه ازدواج در دوران نامزدی و عروسی یکی از قدیمی ترین و جهانی ترین رسوم است. این رسم به زمان های خیلی قدیم بر می گردد، در واقع کسی نمی تواند زمان دقیق آن را بگوید؛ اما استفاده از انگشتری در مراسم ازدواج به شکل «حلقه»، علامت کمال و ارتباط آن با وصلت دو فرد، موید کمال زندگی انسانی به شمار می رفت. اولین مردمی که در تاریخ، حلقه ازدواج را به کار بردند مصریان بودند و زمان آن به  6000 سال پیش بر می گردد. آنها فرم گرد را انتخاب می کردند چون نماد ابدیت بود. آنها معتقد بودند که حلقه را باید در انگشت چهارم دست چپ کرد چون در این  انگشت رگی وجود دارد که مستقیما به قلب متصل است. جنس حلقه ها معمولا از طلا و نقره بوده است .قبل از رواج سکه، مصریان باستان، سکه ای با یک سوراخ که در مرکزش بود و مانند یک حلقه آن را در انگشتان قرار می دادند. طی مراسم ازدواج، داماد حلقه پول را در انگشت عروس قرار می داد تا به وی نشان دهد که حالا او هم در ثروتش سهیم است.

پس از مصریان، مسیحیان نیز در حدود سال نهصد میلادی شروع به دست کردن و استفاده انگشتر و حلقه در مراسم ازدواج خود نمودند.

 

جایگاه حلقه ازدواج در دیگر تمدن ها

در یونان، دو حلقه مورد استفاده قرار می گرفت، حلقه طلایی برای داماد و حلقه نقره برای عروس که به نشانه یگانگی و برابری مبادله می شد. ولی در واقع ارزش بیشتر حلقه مردان نشان دهنده موقعیت آن ها بود. در انجیل اشاره ای به حلقه نامزدی نشده است، اما در پیدایش حلقه به عنوان نماد وفاداری و دوستی اشاره شده است، عقیده ای نیز وجود دارد که در دوره حضرت موسی(ع) حلقه وجود نداشته اما در دوره های بعد به وجود آمده است. در دوره بیزانس حلقه ها تصویر حضرت عیسی را داشتند. در دوره ای نیز حلقه آهنی موسوم بوده که به نشانه تعهد برای عروس فرستاده می شده این حلقه آهنی به عنوان نماد دوام پایداری ازدواج ساخته می شده است..

البته در دوره های قبل حلقه هایی از جنس برنج و مس نیز دیده شده و از نظر شکلی نیز یک حلقه ساده همیشه تنها شکل حلقه ازدواج نبوده و گاهی اشکال مختلفی روی آن تراشیده و کنده کاری شده است مثل یک کلید برای نشان دادن اقتدار خانگی زن. در قرن های ۱۵ و ۱۶ ایتالیایی ها از حلقه ازدواجی استفاده می کردند که عمدتا از جنس نقره بود و با مینای سیاه مینا کاری می شد.اروپاییان قرون وسطی نیز از الماس برای حلقه ازدواج استفاده می کردند و قدرت آن را حافظ پیمان ازدواج می دانستند. دهقانان ایرلندی نیز بر این عقیده بودند که ازدواج بدون حلقه ای از جنس طلا قانونی و مشروع نیست.

 

خورشید و ماه نیز نمادی از حلقه بود در منطقه از اسکاتلند بنام ارکنی دو میدان بزرگ به احترام ماه و خورشید وجود داشت. قرن ها پیش اگر دوشیزه ای قصد ازدواج داشت به گردش دور سنگ می پرداخت که به نام ماه نام گذاری شده بود و پسر نیز به دور حلقه خورشید می گشت؛ سپس هر دو در محل سنگی که نام آدین (خدای خدایان) نام گذاری شده بود به یکدیگر می رسیدند و آن ها به این وسیله وفاداری و تعهد نسبت به یکدیگر را اعلام کرده و زن و شوهر می شدند.

حلقه ازدواج تنها در انگشت قرار نمی گرفت

در ایسلند که نامزدی و ازدواج هر دو به وسیله پول پذیرفته می شد، حلقه ازدواج کمتر ضروری به نظر می رسید چرا که انتظار می رفت دختر هدایای خود را نقدی دریافت کند، با این حال حلقه در این کشور نیز استفاده می شد اما به سختی حلقه انگشت نام می گرفت چرا که به اشکال مختلف از استخوان، سنگ، کهربای سیاه، طلا و نقره ساخته می شود گاهی اوقات به حدی پهن بود که اجازه نمی داد دست از آن عبور کند. در مراسم نامزدی داماد چهار انگشت و کف دست خود را از این حلقه عبور می داد و با این روش می توانست دست عروس خود را بگیرد.

حلقه و جایگاه آن در جوامع فعلی

اکنون نیز حلقه ازدواج و پذیرش آن بخشی از مراسم ازدواج است و بیشترمردم حلقه ازدواج را در دست چپ خود می اندازند گر چه برخی زنان اروپایی در دست راست هم از آن استفاده می کنند.در اسکاندیناوی هم رسمی است که برخی زنان از سه حلقه استفاده می کنند برای نامزدی، برای ازدواج و برای مادر شدن.

روس های یهودی نیز حلقه ازدواج را در انگشت سبابه می اندازند.استفاده مردان از حلقه نسبتا جدید است تا میانه قرن ۲۰ بیشتر زنان بودند که حلقه در دست می کردند که شاید یادآور روزهایی بود که زنان جزوی از املاک و دارایی همسرانشان بودند. بعد از جنگ جهانی دوم بسیاری از مردان با جدایی های طولانی مدت از همسران خود مواجه شدند و از آن زمان آن ها نیز شروع به استفاده از حلقه به عنوان نشانه ای از تاهل کردند یعنی آن چه موجب می شود همواره به یاد همسران خود باشند.

اولین حلقه نامزدی از جنس الماس

آرشدوک ماکسیمیلیان اول از کشور اتریش در تاریخ 17 آگوست 1477، اولین حلقه نامزدی از جنس الماس  را به پرنسس ماری از بورگاندی تقدیم کرد.حلقه پرنسس ماری، شامل یک حلقه با الماس هایی که تشکیل حرف M (حرف اول نام پرنسس ماری) را داده بود.  پس از آن حلقه های الماس بین زوج ها باب شد و هر چه الماس بزرگ تر بود نشان دهنده منزلت بالاتر خانواده داماد بود.