گواه نامه ی آریایی
به نام پروردگار مهرآفرین
ستایش خداوندی را که راستی هستی افرید
و زیبایی و خرد را و این همه را در سایه ی مهر
امشب گرد هم آمده ایم تا گواه باشیم پیوند دو مهربان را
و گواهی دهیم پیوند دو زندگی را
با این آرزو که آغازش خوش
نیمه راهش خوش تر و انجامش بسی دیر و دورتر باشد
با امیدی که شب فرو ریزد، بردمد پرده های نور سفید
گونه ها سرخ از طراوت صبح زندگی سبز در پناه امید
به نام خداوند مهر
درود به مهر، مهر تابنده و پر فروغ که از پرتو درخشانش جان ها آرامش می یابد و روان ها شاد می شود
و درود به دوست داشتن که سرچشمه ی همه ی زیبایی های جهان است.
درود به زناشویی که کانون مهر و پیوند است و درود به آغوش گرم خانواده که زن و مرد آرامش و آسایش و والایی خویش را در آن میابند و فرزندانی برومند و آزاده پرورش می دهند و هستی را شکوه و جان می بخشند
امروز این دو سر بر آستان مهر یکدیگر می یابند و با دلی پاک و روشن و با آگاهی و شناخت از هم و دانش به اینکه زندگی گاهی جایگاه نبردی ست که فراز و نشیب ، پستی و بلندی ، شادی و اندوه ، داری و نداری ، خشم و خنده ی فراوان دارد.
و این دو تا پایان راه پر مهر چون روزهای نخستین زندگی هم بستگی و استواری را خواهند داشت.
(در اینجا عروس و داماد سر به همبستری هم می گذارند)
گواه نامه ی آریایی
مرد:
به نام نامی یزدان
تو را من برگزیدم از میان این همه خوبان
میان این گواهان بر لب آرم این سخن با تو
برای زیستن با تو
وفادار تو خواهم بود در هر لحظه در هرجا
پذیرا می شوی آیا؟
تو با من این چنین هستی که من با تو؟
زن:
به نام نامی یزدان
پذیرا می شوم مهر تو را از جان
هم اکنون باز می گویم میان انجمن با تو…
وفادار تو خواهم بود ، در هر جا ، برای زیستن با تو
تو هم با من چنان با مهر پیمان کن که من با تو!
مرد و زن با هم:
تو چون هم آشیان خواهی شدن با من
تمام عمر خواهم بود یک جان در دو تن با تو
بهشت عشق سازم خانه را
سرشار لبخند و مهر و نور و عطر و یاسمن با تو
گواهان همه با هم:
همایون باد این پیمان
همایون باد این پیوند
همایون باد این پیوند ورجاوند
گرامی باد این سوگند
شکوفا باد بر لب های تان همواره این لبخند
همایون باد!